شخصیت های بدون بازیگر ، استفاده از شخصیتی است که چهره‌اش در فیلم هیچ‌وقت دیده نمی‌شود ایده‌ای جذاب و وسوسه انگیز است. ایده ای که تعدادی از کارگردان‌های سینمای ایران نیز به خوبی از آن استفاده کرده و شخصیت‌هایی خلق کردند که باوجود تاثیرگذاری در شکل گیری داستان و ایجاد تعلیق، هیچگاه بیننده آن‌ها را نمی‌بیند و با توجه به موقعیت و توصیف سایر کاراکترها این شخصیت‌های غایب را در ذهن تجسم می‌کند.
معرفی چند فیلم با شخصیت های بدون بازیگر
۱. آهو در فیلم فروشنده
کارگردان : اصغر فرهادی
فیلم فرهادی ابتدا نام موقت «برسد به دست آهو» را داشت. در آن زمان مخاطبان فکر می‌کردند که آهو نام نقش اصلی زن فیلم با بازی علیدوستی است. اما پس از تغییر نام و اکران فیلم، مشخص شد که آهو همان کاراکتر غایب فرهادی است که فروشنده گره اصلی و تعلیقش را مدیون اوست. زنی بدنام با سرنوشتی مجهول.
۲. احمد سرخپوست در فیلم سرخپوست
کارگردان: نیما جاویدی
دوقطبی دوست‌داشتنی و خلاقانه‌ای که نیما جاویدی در فیلمنامه «سرخپوست» طراحی کرده، حاکی از تقابل کاراکتر نعمت جاهد با یک زندانی به نام احمد سرخپوست است؛ کسی که تا پایان فیلم از نظرها پنهان می‌ماند و ازشخصیت های بدون بازیگر است. تنها مواجهه مخاطب با او یک حجم سیاهی در سکانس گشودن در زندان و یک نمای دلنشین در سکانس پایانی است.
۳. شیرین در فیلم قصر شیرین
کارگردان: رضا میرکریمی
قصر شیرین قصه‌اش را با قائل شدن رفیع‌ترین جایگاه برای مادری که حتی پس از مرگش هم خانواده را منسجم نگه می‌دارد، پیش میبرد. بیننده این فیلم هیچ‌وقت خود شیرین را نمی‌بیند و برای شخصیت‌پردازی او با توصیفات دیالوگ‌های اغراق شده تلاش نمی‌کند، اما عطر حضور این مادر در سراسر اثر پراکنده است.
۴. رضا ژاپنی در فیلم متری شیش و نیم
کارگردان: سعید روستایی
رضا ژاپنی خلافکار معروف شهر از شخصیت های بدون بازیگر است؛ کسی که آشپرخانه شیشه دارد، قاتل کودک است و در زمان خطر هم به راحتی پشت مواد فروش همکارش خالی می‌کند. با این همه، ما هیچ‌وقت رضا ژاپنی را نمی‌بینیم و روستایی ترجیح می‌دهد برای جذابیت بیشتر و نمایش بهتر قدرت او چهره‌اش را به بیننده نشان ندهد.
۵. مانی در فیلم حریم شخصی
کارگردان: احمد معظمی
فیلم داستان چند جوان است که برای تفریح به ویلایی می‌روند، اما صاحب ویلا در آن‌جا حضور ندارد در برهه‌ای از فیلم، بیننده چند عکس از رضا یزدانی را به عنوان صاحب ویلا (مانی) می‌بیند و درحالی که هر لحظه انتظار ورود مانی را می‌کشد، او هیچ‌وقت جلوی دوربین نمی‌آید و از شخصیت های بدون بازیگر است.
