بانوان مسلمان قاصد بابانوئل شدند

دختران عضو گروه «سه‌شنبه‌های مهدوی» که سه‌شنبه هر هفته بساط مهربانی‌شان را در «چهارراه عاشقی» (چهارراه ولی‌عصر (عج)) برپا می‌کنند، این بار کوله‌بار محبتشان را جمع کردند و در قالب پویش «گل مریم» با یک بغل گل و لبخند در کریسمس ۲۰۲۰ در مجیدیه تهران به سراغ همشهریان مسیحی رفتند تا بگویند در شادی آن‌ها در ایام میلاد حضرت مسیح (ع) شریک‌اند. پیامبر صلح و دوستی که وقتی که خیلی دیر نیست، به‌همراه منجی موعود خواهد آمد.

داخل حیاط،‌ از آن طرف چادر برزنتی، نه‌فقط صدای زمزمه جمع دختران بلکه عطر دلنشین گل مریم،‌ بلند است. چادر را که کنار می‌زنم، قبل از اینکه جمع کوچک اما پرشور دختران سه‌شنبه‌های مهدوی توجهم را جلب کند، ترکیب چشم‌نواز گل‌های مریم و نرگس،‌ نگاهم را به دنبال خود می‌کشد. دخترها دور هم نشسته‌اند و با شوق و ذوق و البته دقت،‌ مشغول آماده‌کردن دسته‌گل‌ها هستند. الحق که خوش‌سلیقه هم هستند.

انتخاب مریم و نرگس و تزیین آن با کارت تبریک روبان‌پیچ حاوی ترجمه آیات مرتبط با تولد حضرت عیسی(ع) در سوره مریم(س)، مجموعه زیبا و پرمعنایی ساخته که هر بیننده‌ای را سر ذوق می‌آورد. گل‌ها و هدایا که آماده می‌شود، فرمان آماده‌باش صادر می‌شود؛ «خانوما! هرکس در فراخوان حضور در محله مسیحی‌نشین برای عرض تبریک میلاد حضرت عیسی(ع) ثبت‌نام کرده‌بود، آماده حرکت باشه.» از حالا تا رسیدن به محله مجیدیه و شروع مأموریت جدید و ناشناخته دختران سه‌شنبه‌های مهدوی،‌ نیم ساعت زمان لازم است.

خودروهای اینترنتی یکی بعد از دیگری سر کوچه‌ای که با تابلوی کلیسای «گریگور مقدس» متمایز شده، می‌ایستند و بالاخره جمع گروه جمع می‌شود. حالا ۱۰ بانوی جوان چادری با یک سبد پر از گل و کیسه‌هایی پر از هدیه،‌ قرار است به چند مغازه و چند خانه اهالی مسیحی این خیابان سر بزنند. دختربچه‌ ۵-۶ ساله‌ای هم همراه گروه شده تا از همین سن، مهربانی را تجربه کند. هنوز چند قدمی جلو نرفته‌اند که یکی از میان جمع می‌گوید: «بچه‌ها!‌ صبر کنید. ببینید چه منظره قشنگیه…» دخترها یکی‌یکی برمی‌گردند و تا به نقطه موردنظر می‌رسند، صورت همه‌شان به لبخند باز می‌شود. نمای کلیسای گریگور مقدس در انتهای یک کوچه بن‌بست،‌ منظره زیبایی خلق کرده و اعضای گروه هم با یک عکس دسته‌جمعی،‌ آن را ماندگارتر می‌کنند.

کریسمس ۲۰۲۰ در مجیدیه تهران ، نوبت به عید دیدنی می‌رسد. اولین مغازه هدف شناسایی می‌شود و دو نفر از دختران داخل می‌روند. یکی دسته‌گل و دیگری هدیه را به سمت صاحب مغازه می‌گیرند و بعد از معرفی خود،‌ در جملاتی کوتاه،‌ فرا رسیدن میلاد حضرت مسیح(ع) و کریسمس را تبریک می‌گویند. بچه‌ها که از مغازه بیرون می‌آیند، داخل می‌روم. «کرمیان»، مغازه‌دار جوان انگار هنوز شوکه است. نظرش را که درباره حرکت این دختران جویا می‌شوم، لبخند کمرنگی کم‌کم در صورتش پیدا می‌شود و می‌گوید: «کار بزرگی کردند. ممنونم که بزرگواری کردند و این مناسبت دینی و سنتی ما را با این شیوه محترم شمردند. درست است که ما مسیحی و شما مسلمان هستید اما مهم این است که همه‌مان ایرانی هستیم و کنار هم داریم زندگی می‌کنیم. چنین حرکاتی، همبستگی ما را بیشتر می‌کند.»

کریسمس ۲۰۲۰ در مجیدیه تهران ، وارد مغازه بعدی که می‌شوم، هنوز تمام صورتش می‌خندد. مثل پسربچه‌ای که از دریافت هدیه ذوق کرده‌باشد، چشم از گل و هدیه‌اش برنمی‌دارد. تا حسش را می‌پرسم، می‌گوید: «واقعاً سورپرایز شدم. ما هم هموطنان مسلمان‌مان را دوست داریم. ان‌شاءالله ما هم بتوانیم متقابلاً چنین کاری برای شما انجام دهیم در عید نوروز.»

«ادیک هاکوپیان» انگار بخواهد صحبتش را اصلاح کند، تاکید می‌کند: «البته عید میلاد حضرت مسیح(ع) متعلق به همه است و هیچ فرقی میان انسان‌ها نیست. آرزو می‌کنم سال جدید، سالی پر از سلامتی و دور از جنگ و درگیری برای همه باشد و همه در صلح و صفا در کنار هم زندگی کنند.»

کریسمس ۲۰۲۰ در مجیدیه تهران ، در راسته‌ای که مسلمانان و مسیحیان در کمال دوستی و محبت و آرامش در کنار هم زندگی و کاسبی می‌کنند، انصافاً تشخیص هموطنان مسیحی از دیگران، کار آسانی نیست. اینطور است که در این میان، گاه اشتباهات شیرینی هم پیش می‌آید،‌ مثل اتفاقی که این بار درباره سوپر میوه «آرمِن» رقم می‌خورد. تا چشم‌مان به تابلوی بزرگ میوه فروشی آن طرف خیابان می‌افتد،‌ مطمئن می‌شویم صاحب مغازه،‌ یک مسیحی است. بنابراین همراه دو نفر از گروه به سمت مغازه می‌رویم.

دخترها طبق روال،‌ گل و هدیه را پیشکش می‌کنند و تا از تبریک میلاد حضرت مسیح(ع)  و سال نو میلادی می‌گویند،‌ ابروهای آقای مغازه‌دار از تعجب بالا می‌رود و می‌گوید: «من، مسلمان و سید هستم!» حالا نوبت تعجب ماست. یک نگاه به او و یک نگاه به تابلوی سردر سوپر میوه می‌کنیم و او انگار شستش خبردار شده‌باشد ماجرا چیست،‌ می‌گوید: «اسم مغازه را اشتباه نوشته‌اند. به‌جای «آذین»،‌ نوشته‌اند آرمِن! یک‌بار هم که ایام محرم داشتم همین‌جا غذاهای نذری هیئت را توزیع می‌کردم، یک گروه از تلویزیون از من و مغازه فیلمبرداری کردند و بدون اینکه صحبتی بین ما رد و بدل شود، رفتند. بعد آن تصاویر به‌عنوان فعالیت‌های هیئت ارامنه پخش شد!»

درحالی‌که همه از شنیدن خاطره بامزه آقای میوه فروش به خنده افتاده‌اند، ضمن عذرخواهی می‌گوید: «به عوض این اتفاق، بیایید یک همسایه خوب مسیحی‌مان را به شما معرفی کنم.» راه می‌افتد و ما هم به دنبالش. زنگی را می‌زند و در که باز می‌شود، به صاحبخانه می‌گوید: «دکتر! برایت مهمان‌های خوب آورده‌ام.»‌ تعجب و غافلگیری آقای دکتر دندانپزشک وقتی بیشتر می‌شود که با گل و هدیه و تبریک عید مواجه می‌شود. با خوشحالی تشکر می‌کند و می‌گوید: «خیلی لطف کردید. از توجهتان ممنونم. ان‌شاءالله سال خوبی برای شما و دوستانتان باشد.» برای چندمین بار است که عبارت «ان شاء الله» را از زبان هموطنان مسیحی می‌شنوم. جمله‌ای که نشان می‌دهد اختلاط فرهنگی مسلمانان و مسیحیان خیلی بیشتر از چیزی است که فکرش را بکنیم.

جلو می‌روم و تا می‌گویم خبرنگار هستم، دکتر «نولیک یِغیاییان» با خنده می‌گوید: «اصلاً انتظارش را نداشتم که در را باز کنم و با افرادی غیرمسیحی مواجه شوم که برای تبریک کریسمس و سال نو آمده‌اند. خیلی خوشحال شدم. از اینکه به یاد ما بودید، ممنونم. همسایه‌های مسلمان ما هم همیشه خیلی به ما لطف دارند. البته این ارتباطات، متقابل است و ما هم در مراسم ویژه آن‌ها مثل تاسوعا و عاشورا شرکت می‌کنیم. امیدوارم سال جدید، سالی پر از سلامتی و صلح و آرامش برای همه جهان ازجمله شما و خانواده‌هایتان باشد.»