در دنیای گسترده ادبیات ایران، هریک از نویسندگان زن ایرانی را می توان یک ستاره تابان دانست. این نویسندگان با توانایی بالا در زمینه نویسندگی، هریک دنیای جدیدی را خلق کرده و افکار و احساسات خود نسبت به اوضاع جامعه را به زیبایی بیان کرده اند. اگر قصد دارید با بهترین نویسندگان زن ایرانی; اعم از رمان نویس زن ایرانی و … آشنا شوید، همین این مطلب را به هیچ وجه از دست ندهید.
آشنایی با بهترین نویسندگان زن ایرانی
اگر قصد شناخت بهترین نویسندگان زن ادبیات ایران را دارید، آشنایی با نام های زیر را به شما توصیه می کنیم:
سیمین دانشور
او متولد سال ۱۳۰۰ است و می توان وی را نخستین زن نویسنده ادبیات مدرن ایران دانست. وی متولد شیراز بوده و برای ادامه تحصیل پس از اتمام دوران مدرسه، به همراه خواهر و برادر خود به شهر تهران آمد. خانم دانشور تحصیلات خود را تا مقطع دکتری در دانشگاه تهران ادامه داد و بورس تحصیلی استمفورد را در سال ۱۳۳۱ دریافت کرد. از مشهورترین آثار وی می توان به رمان سووشون اشاره کرد. همین اثر فاخر سبب شده است تا بسیاری از افراد وی را بهترین رمان نویس زن ایرانی تلقی کنند. همچنین نباید از آثار شناخته شده ای به نام ” جزیره سرگردانی” ، “ساربان سرگردان” و … هم چشم پوشی کرد. خانم دانشور در سال ۱۳۹۰ دار فانی را وداع گفت.
توران میرهادی
خانم میرهادی متولد ۱۳۰۶ می باشد و بعد از اتمام تحصیل مدرسه در رشته علوم طبیعی، وارد دانشگاه تهران شد. او که از پدری ایرانی و مادری آلمانی متولد شده است، به دنبال آشنایی با استاد جبار باغچه بان و شرکت در کلاس استاد های محمدباقر هوشیار، از رشته علوم طبیعی انصراف داد و در سال ۱۳۲۵، تحصیلات خود در رشته روان شناسی تربیتی را در دانشگاه سوربن از سرگرفت. او سابقه حضور در کلاس های ژان پیاژه را هم داراست. ایشان در سال ۱۳۹۵ درگذشت و آثار بسیاری را در زمینه آموزش و پرورش منتشر کرد. برای نمونه می توان به “جستجو در راه ها و روش های تربیت” اشاره کرد. این اثر از شناخته شده ترین آثار راهنما برای مدرسه تلقی می شود.
بدرالزمان قریب
امکان ندارد کسی درباره زبان سغدی مطالعه کرده باشد و این نام بزرگ به گوشش نخورده باشد. نام بدرالزمان قریب (۱۳۹۹ – ۱۳۰۸) به طور قابل توجهی با اثر پژوهشی ارزشمند وی; یعنی “فرهنگ زبان سغدی” گره خورده است. او به عنوان تنها عضو پیوسته خانم در فرهنگستان زبان فارسی تلقی می شد. خانم قریب در سال ۱۳۳۳ تحصیلات آکادمیک خود را در دانشگاه تهران کلید زد و در سال ۱۳۳۷ موفق به دریافت بورس تحصیلی دانشگاه پنسیلوانیا آمریکا شد. وی سابقه حضور در کلاس های آواشناسی و تکواژشناسی دانشگاه میشیگان را داراست. خانوم قریب توانست در بازه زمانی ۱۳۴۰ – ۱۳۴۴ تحصیلات دکتری را هم در دانشگاه برکلی بگذارند و نتایج پژوهش های ایشان سبب شد تا از او به عنوان یکی از بهترین نویسندگان زن ایرانی یاد شود.
خانوم ترقی متولد ۱۳۱۸ می باشند و سابقه تحصیل در رشته فلسفه را در دانشگاه های کشور آمریکا داراست. وی بعد از بازگشت به ایران، تحصیلات خود را در دانشگاه هنر های زیبا دانشگاه تهران ادامه داد و شاخه شناخت اساطیر را برای ادامه تحصیل انتخاب کرد. به دنبال وقوع انقلاب اسلامی ایران، خانم ترقی به همراه خانواده اش، ایران را به مقصد فرانسه ترک کرد. وی در سال ۱۳۴۸ نخستین اثر داستانی خود به نام من چگوارا هستم را منتشر کرد. از دیگر آثار وی که به عنوان یکی از بهترین نویسندگان زن ایرانی تلقی می شود، می توان به “خواب زمستانی” ، “خاطره های پراکنده” و … اشاره کرد.
مهشید امیرشاهی
ایشان متولد ۱۳۱۶ بوده و بخش زیادی از دوران زندگی خود را در بیرون از ایران سپری کرده است. علی رغم سابقه تحصیل و تدریس در فیزیک، ایشان در زمینه روزنامه نگاری، ترجمه و نقد هم فعالیت کرده اند. وی به دنبال انقلاب ۱۳۵۷ از کشور خارج شد و مجموعه های داستانی تحت عنوان “کوچه بن بست” ، “سار بی بی خانم” و … را منتشر کرد.خانم مهشید امیرشاهی، سابقه ترجمه کتب بسیار; از جمله کتاب کارتنک شارلوت از الوین بروکس وایت را نیز داراست.
مریم ریاحی
اکنون نوبت به یک نویسنده جوان تر می رسد! خانم ریاحی در سال ۱۳۵۸ در شهر تهران متولد شود و سابقه تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد ادبیات فارسی را داراست. او سابقه نوشتن رمان های بسیاری را داراست که از مهم ترین آن ها می توان به رمان عاشقانه “همخونه” اشاره کرد. این کتاب بیش از پنجاه بار به تجدید چاپ رسیده است.
