مفهوم گردشگری
در مفهومی ساده سازمان جهانی جهان گردی، توریسم را پدیده ای به شمار می آورد که دارای ابعاد اجتماعی، فرهنگی و تجاری بوده و لازمه آن جابه جایی از مکانی به مکان دیگر است.
به طور کلی گردشگری، یک بخش کلی به حساب می آید که در مفهوم جزیی تر آن، گردشگری در طبیعت (طبیعت گردی) و اکوتوریسم را در بر خواهد گرفت.
همان طور که مشاهده می کنیم، لغت توریسم از دو واژه (تور) به معنی گردش و (ایسم) به معنی اندیشه تشکیل شده است، بنابراین معنای لغتی توریسم را می توان نوعی مکتب با زیربنای سفر دانست.
بر اساس تحقیقی توسط انجمن اکوتوریسم که در سال ۱۹۹۹ صورت گرفت، نتایج، نشان داد که طبیعت گردی ۲۰ درصد و اکوتوریسم تنها ۷ درصد از مجموعه گردشگری جهان را به خودشان اختصاص می دهند.
مراقب “گردشگری سبز” باشید
اصطلاح “جهانگردی سبز” ممکن است دوستانه به نظر برسد، اما معمولاً بدون استفاده از تلاش‌های پایداری مانند برنامه‌های بازیافت اولیه یا حفاظت از آب، سعی در نامگذاری هتل به عنوان سازگار با محیط زیست وجود دارد. اصطلاح گرین واشینگ (Green-Washing) در سال‌های متمادی معنی بدی پیدا کرده است، که در آن هتل خود را تنها سبز می‌نامد زیرا فقط از کارت‌های “لطفا حوله‌های خود را آویزان کنید اگر دوست دارید از آنها استفاده مجدد کنید”، استفاده می کند اما این کار فقط نوک کوه یخ است. در واقع اصل موضوع، اهمیت حفاظت از محیط‌های طبیعی و فرهنگی است که شما از آنها بازدید می‌کنید. و این بدان معناست که باید از منابع گیاهی، حیات‌وحش و سایر منابع محافظت کرد و به فرهنگ‌ها و شیوه زندگی محلی احترام گذاشت و به جوامع محلی کمک مثبت کرد.
اکوتوریسم
اکوتوریسم، همان‌طور که توسط انجمن بین المللی اکوتوریسم (TIES) تعریف شده است، “مسافرت مسئولانه به مناطق طبیعی است که محیط زیست را محافظت می‌کند، بهزیستی مردم محلی را حفظ می‌کند و شامل تفسیر و آموزش است.”
واژه اِکوتوریسم در واقع از ترکیب دو کلمه اکو که مخفف کلمه ecology به معنی بوم‌شناسی یا اکولوژی و توریسم به معنی گردشگری تشکیل شده‌است. اکوتوریسم زمانی‌که حفاظت از محیط زیست در سراسر دنیا به مسئله روز تبدیل شد، متولد شد.
این نوع سفر به سمت حفاظت و حفظ حیات وحش هدایت می‌شود. این اصطلاح به ندرت برای توصیف گردشگری شهری به کار می‌رود زیرا این امر درباره ورود به دنیای طبیعی است.
گردشگری پایدار
گردشگری پایدار، با اتکا بر مفهوم توسعه پایدار، می‌خواهد صنعت گردشگری در عین سوددهی اقتصادی، کم‌ترین تاثیر را بر جامعه میزبان و محیط زیست را داشته باشد.
سازمان جهانی گردشگری سازمان ملل متحد (UNWTO) گردشگری پایدار را به عنوان “رجوع به زوایای زیست محیطی، اقتصادی و فرهنگی – اجتماعی توسعه گردشگری” تعریف می‌کند. برای تضمین پایداری طولانی مدت آن، باید تعادل مناسبی بین این سه بعد برقرار شود. با تمرکز کمی گسترده‌تر از اکوتوریسم، گردشگری پایدار شامل اطمینان از پرداخت عادلانه جوامع می‌شود و مقصد شهری مانند مکزیکو سیتی، سنگاپور یا تسالونیکی را شامل می‌شود، جایی که ممکن است کسی به طور خودکار به لزوم پایداری محیط زیست فکر نکند.
