این روزها حرم امام حسین (ع) مملو از جمعیت است و هر کسی با هر نیتی به سوی حرم ارباب می‌رود و در عزای سیدالشهدا (ع) شرکت می‌کند. سرزمینی که دارالشفاست و کسی از بارگاه ملکوتی سیدالشهدا (ع) دست خالی برنمی‌گردد.
شفای کودک نابینا در حرم امام حسین
همزمان با ششم ماه محرم یکی از زائران عراقی کربلا به موکبی در حوالی حرم امام حسین (ع) می‌رود و به متولی موکب مبلغی به عنوان نذری می‌دهد که مسؤولانموکب از این اقدام متعجب شده و دلیل انتخاب موکبشان را پرس و جو می‌کنند که مرد عراقی به شفای فرزند نابینایش اشاره کرده و چنین روایت می‌کند:
فرزند کوچکی دارم که مشکل حاد بینایی داشت و قرار بود دوشنبه همزمان با هفتم ماه محرم، عمل بینایی انجام دهد. مادرش خیلی نگران بود و همواره به یاد علی اصغر (ع) حضرت حسین بن علی(ع) اشک می‌ریخت و از سیدالشهدا (ع) می‌خواست تا پسرمان را شفا دهد.
شنبه به دلم افتاد تا به حرم امام حسین (ع) بروم و برای شفای فرزندمان دعا کنم. بعد از زیارت ارباب به موکبی که از آن رد می‌شدم، رفتم تا غذای نذری بگیرم. یک ظرف غذا گرفتم و به موکب‌دار آنجا مشکل فرزندم را هم گفتم و خواستم در دعاهایشان شفای فرزندم را هم بخواهند. متولی موکب هم مرا دلداری داد و گفت که امشب شب ام‌البنین است و از او بخواه و ان‌شالله که حاجت روا می‌شوی.
فرزندم در آغوشم بود به نیت حضرت امام حسین (ع) به سمت دیگ غذای کنار آتش رفتم و سیاهی زیردیگ را به انگشت و سپس به چشمان فرزندم زدم و در حالی که در دلم غم زیادی بود، به خانه بازگشتم. صبح که از خواب بیدار شدیم تا برای ویزیت شدن به دکتر برویم، حس کردم مشکل بینایی فرزندم رفع شده است و پس از مراجعه به دکتر، آن‌ها هم‌گفتند دیگر نیازی به عمل جراحی نیست و‌فرزندتان می‌تواند بدون مشکل ببیند و بینایی‌اش را به دست آورده است.
شفای پسرم را از اباعبدالله (ع) گرفتم. برای همین بخشی از اموالم را نذر کردم تا به موکب بدهم و برای امام حسین (ع) خرج شود. ما هر چه داریم از امام حسین (ع) و یارانشان است.
