زمین احتمالی بعدی کشف شد!

کمربند حیات(Habitable Zone) در اخترشناسی بازه‌ای از فاصله در سامانه یک ستاره است که بتوان در آن سیاره‌ای با فشار اتمسفر کافی یافت کرد که شرایط وجود آب مایع در سطح خود را دارا باشد. این فاصله بر مبنای نیازهای شناخته شده بیوسفر زمین، موقعیتش در منظومه شمسی و مقدار انرژی حرارتی که از خورشید دریافت می‌کند، محاسبه می‌شود.

به دلیل اهمیت وجود آب مایع به عنوان لازمه زندگی تصور می‌شد می‌توان با استفاده از کمربند حیات وسعتی از جهان که امکان زندگی فرازمینی در آن وجود دارد را تخمین زد. هر چند بعدها مشخص شد که امکان وجود آب مایع به علت وجود منابع حرارتی دیگر در اجرام آسمانی که خارج از این محدوده قرار دارند نیز وجود دارد و در واقع امکان زیست فرازمینی به این نواحی محدود نمی‌شود.

“توماس زوربوچن” سرپرست اداره ماموریت علمی ناسا در بیانیه‌ای گفت: این دنیای جذاب و دوردست، به ما امید بیشتری می‌بخشد که زمین دیگری در میان ستارگان قرار دارد و منتظر کشف توسط ما بوده است.

تلسکوپ “کپلر” در زمان خود صدها سیاره را در فضا جستجو و کشف کرد. اکنون برخی از این داده‌ها هنوز هم اطلاعات خارق العاده‌ای از قبیل کشف “Kepler-۱۶۴۹c” را که یک سیاره بالقوه قابل سکونت است، ارائه می‌دهد.

طبق مشاهدات “کپلر”، ۲۰ تا ۲۵ درصد از ۲۲۰ میلیارد ستاره موجود در کهکشان راه شیری دارای دنیاهایی هستند که می‌توانند از حیات میزبانی کنند.

بسیاری از داده‌های “کپلر” از طریق الگوریتم‌های رایانه‌ای فیلتر می‌شوند، اما به نظر می‌رسد که الگوریتم‌های موجود، همه اطلاعات مهم را در نظر نمی‌گیرند. بنابراین گروهی از محققان برای انجام تحقیقات و حصول اطمینان از اینکه کلیه داده‌ها به درستی مطالعه می‌شوند، تشکیل شد و نتیجه داد، زیرا “Kepler-۱۶۴۹c” بخشی از این بازنگری در اطلاعات کپلر است که توسط الگوریتم‌ها نادیده گرفته شده بود.

اندازه سیاره “Kepler-۱۶۴۹c” تنها ۱.۰۶ برابر زمین است و ۷۵ درصد از “انرژی ستاره‌ای” را که سیاره ما از خورشید می‌گیرد، دریافت می‌کند. این ترکیب باعث می‌شود این دنیای تازه کشف شده بسیار خاص باشد.

از سال ۱۹۵۳ میلادی که مفهوم کمربند حیات برای اولین بار مطرح شد تاکنون سیاره‌های زیادی در این نواحی یافت شده‌اند که بیشتر آن‌ها ابرزمین یا غول گازی با ابعادی بسیار بزرگتر از زمین هستند، چرا که شناسایی اینگونه سیارات آسان‌تر است.

سیاره “Kepler-۱۶۴۹c” هر ۱۹.۵ روزِ زمینی، یک دور به دور ستاره میزبان خود می‌چرخد که هیجان انگیز است، چرا که باعث می‌شود این سیاره در کمربند حیات یا منطقه قابل سکونت ستاره میزبان خود قرار بگیرد.