دریاچه مهارلو در ۲۵ کیلومتری جنوب شرق شیراز مرکز استان فارس قرار دارد که از مهمترین منابع تأمین کننده نمک خوراکی و صنعتی استان فارس است. عمق دریاچه در بخش های مختلف آن متفاوت است و به بارش های جوی بستگی دارد. در بیشتر نقاط آن عمق آب حدود نیم متر است و در قسمت های عمیق، عمق سه متر را هم اندازه گرفته اند. آب این دریاچه که متاسفانه شرایط چندان مساعدی نیز ندارد، از چند چشمه آب شیرین در شمال آن، بارش های باران و رودخانه های حمزه، خشک و سروستان تامین می شود.
به دلیل شوری بیش از حد آب و همچنین تکثیر بیش از حد جلبک قرمز رنگ کشند قرمز در آن، هیچگونه ماهی در این دریاچه زندگی نمی کند. اما در گوشه و کنار محیط این دریاچه، می توان خزندگانی نظیر مارمولک، سوسمار، مار و لاک پشت را مشاهده کرد. برخی از دوزیستان نیز در مجاورت دریاچه زندگی می کنند. دریاچه مهارلو، محل سکونت گونه های مختلفی از پرندگان مهاجر و غیر مهاجر است. حواصیل، لک لک، پلیکان، کشیم، باکلان، اگرت، فلامینگو، اردک، خوتکا، سارگپه و … از جمله پرندگانی هستند که در این دریاچه مشاهده می شوند.
چرا دریاچه مهارلو قرمز رنگ است؟
جلبک دونالیلا سالینا نوعی ماده بتاکارتن ایجاد می‌کند که موجب تغییر رنگ آب دریاچه می‌شود، بتاکارتن خطر اکولوژیک و زیست بوم ندارد و معمولا در فصول خاصی از سال این نوع جلبک شکوفا می‌شود.
جلبک دونالیلا سالینا با کشند قرمز بسیار متفاوت است. کشندهای قرمز سطوح آب را به کلی می‌پوشانند و مانع زیست جانواران آبزی می‌شوند در حالی که در دریاچه مهارلو هر چند جانوران آبزی چندانی زیست نمی‌کنند اما این اتفاق هم هیچگاه روی نمی‌دهد.
برخی تحقیقات علمی پرورش جلبک دونالیلا سالینا در دریاچه‌هایی مانند مهارلو، دریاچه نمک قم و دریاچه ارومیه را فرصتی برای استفاده از منابع مهم تولید کننده بتاکاروتن، حاصل از جلبک سبز تک سلولی دونالیلا می دانند.
