آرمان عبدالعالی از سال ۹۲ به اتهام قتل دختر مورد علاقه خود دستگیر شد.
با اعلام مفقودی دختری به نام غزاله از سوی خانواده اش جستجوی پلیس آغاز شد. و ماموران با مظنون شدن به آرمان او را بازداشت کردند.
او ابتدا اظهار بی اطلاعی کرد، سپس در اولین اعتراف خود گفت:”من به غزاله علاقه داشتم. آن روز او به خانه ما آمد، و با هم بحث کردیم و من او را هل دادم. او به زمین خورد و از سرش خون آمد و دیگر نفس نکشید، من خیلی ترسیدم وغزاله را داخل چمدانی گذاشتم و در سطل زباله شهرداری انداختم.”
دوربین های مدار بسته اطراف منزل آرمان خروج او را با یک چمدان را ضبط کرده بودند ولی هرگز جسدی از غزاله پیدا نشد.
در بازجویی های بعدی آرمان گفت:”اعترافات اولیه من تحت فشار بود.آن روز غزاله موقع خارج شدن از خانه مان در پله ها زمین خورد. و من هم با دیدن خون در راه پله شوکه شدم و از ترس اینکه راز آمدن او به خانه ما لو برود، او را در چمدان گذاشتم و به سطل زباله انداختم.”
دادگاه او را به قصاص محکوم کرد و حکم صادر شده به مرحله اجرا درآمد.
و در لحظه اجرای حکم، اولیای دم، به آرمان مهلتی یک ماهه دادند. و پدر آرمان سعی کرد با ارائه دلایل وسن زیر ۱۸ سال آرمان در موقع وقوع حادثه و دلایلی مبنی بر زنده بودن غزاله حکم قصاص آرمان را بشکند که تلاش او نتیجه ای نداشت و آرمان چندین بار تا پای چوبه دار رفت و حکم به دلایلی هر بار اجرا نشد.
حکم اعدام آرمان عبدالعالی اجرا شد
صبح امروز چهارشنبه(۳ آذر ۱۴۰۰) پس از چندین بار تا پای چوبه دار رفتن و عدم بخشش از سوی خانواده شکور حکم اعدام آرمان عبدالعالی اجرا شد.
روزقبل مسئولان زندان رجایی شهر به خانواده آرمان اعلام کرده بودند حکم اعدام آرمان اجرا نمی شود، با این حال امروز صبح عاقبت آرمان عبدالعالی اعدام شد.
