طبق اعلام ناسا، در ماه بیش از آنچه انتظار می‌رفت آب وجود دارد و این آب به شکل یخ، زیر چاله‌های ماه یا همان گودال‌های کوچک و بزرگی که سطح ماه را پوشانده‌اند، پنهان شده است.
دانشمندان توانسته‌اند ملکولهای آب را به شکل یخ، در دهانه‌هایی پیدا کنند که نزدیک به قطبهای ماه هستند و همیشه در سایه قرار دارند؛ یعنی جایی که دما بشدت پایین است. این آب در واقع در مکان‌هایی پیدا شده که به آنها «تله‌های سرما» می‌گویند.
بر اساس تحقیقات جدید میزان آب موجود در سطح کره ماه بیشتر از حدی است که تاکنون تصور می‌شد، مولکول‌های آب داخل خاکریزه‌ها و ذرات مواد معدنی هستند و به احتمال فراوان در بخش‌هایی از این سیاره که همواره تاریک است حجم بیشتری از آب وجود دارد.
وجود حجم زیادی از آب در سطح کره ماه موضوع بسیار مهمی است و می‌تواند روی سفرهای فضایی انسان به این سیاره، چه در شکل تامین آب آشامیدنی و چه به عنوان یکی از عناصر تولید سوخت، تاثیر مهمی داشته باشد.
در پژوهش‌های قبلی بین مشاهده آب و یا هدیورکسیل که از نظر ساختار مولکولی با آب شباهت فراوانی دارد تردید وجود داشت. ولی در تحقیقات جدید از روشی استفاده شده که به خوبی تمایز آنها را تشخیص داده و بدون تردید وجود مولکول‌های آب را اثبات می‌کند.
آب در کدام قسمت ماه وجود دارد؟
در این پژوهش به ریاست پل هاین، اخترشناس دانشگاه کلرادو از اطلاعات جمع‌آوری شده توسط فضاپیمای ناسا استفاده شده که ماموریت آن شناسایی کره ماه است. این اطلاعات نشان می‌دهد که در بخش تاریک ماه ده‌ها میلیارد سایه کوچک به اندازه یک سکه وجود دارد و اکثر آنها در مناطق قطبی این سیاره قرار دارند.
پل هاین، از گروه اخترفیزیک دانشگاه کلرادوی آمریکا می‌گوید: «تصور کنید که روی ماه هستید، نزدیکی یکی از قطبهای آن. در آنجا هزاران سایه کوچک را می‌بینید که مانند لکه‌هایی، سطح ماه را پر کرده‌اند. بیشتر آنها به کوچکی یک سکه هستند. هر کدام از آنها بشدت سرد است، آنقدر سرد که می‌تواند یخی را درون خود نگه دارد.»
تیم پل هاین با استفاده از داده‌های جمع آوری شده توسط دو مدارگرد ناسا کشف کردند که دما در این دهانه‌ها حدود منهای ۱۶۰ درجه سانتیگراد است. ارزیابی تیم تحقیق حاکی از آن است که در ۴۰ کیلومتر مربع از سطح ماه، گنجایش ذخیره سازی آب وجود دارد.
آب موجود در ماه از کجا آمده است؟
دانشمندان احتمال می‌دهند که آب موجود در سطح ماه، در اثر سقوط تعداد زیادی سیارک و برخورد آنها به ماه که میلیاردها سال پیش اتفاق افتاده به این قمر رسیده باشند. آنها احتمال می‌دهند که همین عامل نیز باعث پدیدار شدن آب روی سیاره زمین باشد.
فرانسیس روکارد، متخصص منظومه شمسی در مرکز ملی مطالعات فضایی می‌گوید که در زمان برخورد این سیارکها با ماه، ملکولهای آب به درون این دهانه‌ها افتاده و در آنجا برای همیشه به یخ تبدیل شده‌اند.
دانشمندان امیدوارند با توسعۀ تکنیک‌های استخراج بتوانند از این ملکولهای منجمد شده به عنوان منبع بالقوه‌ای از آب برای فضانوردان استفاده کنند. حتی فضانوردانی که در آینده رهسپار سفری ۶ ماهه به مریخ می‌شوند، بتوانند پس از ترک زمین، توقفی روی سطح ماه داشته باشند و در آنجا آب مورد نیاز خود را تامین کنند.
