احتمالا عبارت راهپیمایی فضایی را زیاد شنیده اید. حتما تصور می کنید که منظور از این عبارت، همان پیاده روی لذتبخش و ساده ای است که بعضا انجام می دهیم. مثلا فضانوردان در غروب یک روز جمعه تصمیم می گیرند به دل فضا بزنند و فاصله چند سیاره را باهم قدم بزنند!
باور کنید واقعیت راهپیمایی فضایی، از آنچه که ما تصور می کنیم، بسیار سخت تر و سنگین تر است. برای آشنایی با گوشه ای از واقعیت این پدیده جذاب اما دشوار و پیچیده، سری به بخش های بعدی این مطلب بزنید.
مشکلات حرکتی در راهپیمایی فضایی
شاید پیش آمده باشد که با یک کفش نامناسب به پیاده روی بروید یا لباستان بسیار گرم یا سرد باشد و شما را به نحوی اذیت کند. حالا تصور کنید که با یک لباس ۲۰۰ کیلوگرمی بخواهید مسیری را پیاده طی کنید! حتی تصورش غیر ممکن است؛ اما فضانوردان دقیقا همین شرایط را دارند. لباسهایی که فضانوردان می پوشند، باید شرایط ویژه ای داشته باشد تا آنها را در مقابل فشار غیر عادی موجود در فضا محافظت کند. هنوز تکنولوژی به حدی نرسیده است که وزن لباسهای فضایی به اندازه لباسهای زمینی کم و قابل تحمل باشد. البته لباس هایی که برای پیاده روی فضایی طراحی شده اند دارای سیستم های ویژه ای هم هستند. به عنوان مثال ناسا در جدیدترین لباس هایی که در پروژه های فضایی اش طراحی کرده است، سیستم حیاتی گذاشته است. این سیستم، امنیت جانی افراد را تامین می کند.
یک ساعت راهپیمایی فضایی معادل چهار ساعت کار سخت
در توصیف دشواری بسیار زیاد راهپیمایی فضایی، همین بس که کارشناسان یک ساعت پیاده روی در فضا را معادل چهار ساعت کار سخت در زمین می دانند. جالب است بدانید که اگر همین لباسهایی سنگین وجود نداشته باشند، بدن فضانوردان به محض ورود به فضای کیهانی، متلاشی می شود. لباسها ضمن تامین اکسیژن، به اندازه ای ضخیم هستند که از ورود تشعشعات خطرناک کیهانی به بدن افراد جلوگیری می کنند. به دلیل ضخامت لباسها، فضانوردان هنگام حرکت تعریق بسیار زیادی دارند. حتی داخل کلاه لباسها لوله ای تعبیه شده است که می توان برای خوردن غذا و نوشیدن آب از آن استفاده کرد. با این وجود، یک ساعت پیاده روی در فضا، به اندازه چهار ساعت کار سخت در زمین از افراد انرژی می گیرد. حتی به پروسه خروج فضانوردان از سفینه ها برای شروع راهپیمایی در فضا، اصطلاحا فعالیت فوق العاده فضایی گفته می شود.
