برات قبادیان، معاون آموزش، پژوهش و فناوری وزارت صمت :نزدیک به یک دهه است که رشد اقتصادی ۸درصدی برای کشور هدف‌گذاری می‌شود. مقامات ارشد کشور از رهبری و به‌تبع ایشان مجلس‌ها و دولت‌ها بر هدف رشد ۸ درصدی پافشاری می‌کنند. اگر قرار بود چشم‌انداز ۱۴۰۴ کشور تحقق پیدا کند و اگر قرار باشد کشور از کشورهای منطقه به لحاظ توان مادی و پیشرفت اقتصادی عقب نماند، رشد ۸ درصدی یک ضرورت است. ولی طی سال‌های گذشته واقعیت نرخ رشد اقتصادی بسیار پایین‌تر از هدف مزبور بوده است. شکل زیر نرخ رشد سالانه نشان می‌دهد که ما هنوز راه‌های نرسیده بسیاری برای رسیدن به هدف تعیین‌شده در برنامه ششم توسعه داریم.
سال پایانی برنامه ششم توسعه
قبادیان گفت در خیلی از حوزه‌ها رشدمان منفی است و می‌توان گفت که شاید یکی از بهترین حوزه‌ها که رشد اندک داشته است، حوزه صنعت است. در این میان می‌توان به رشد تولید صنایع معدنی و لوازم‌خانگی اشاره کرد.
ما در صنایعی که کمتر به کشورهای خارجه وابسته بودیم، توانسته‌ایم به رشد خوبی دست پیدا کنیم. ما اکنون در حدود ۴۰ میلیارد دلار واردات انواع و اقسام محصولات راداریم، همانند محصولات واسطه‌ای یا مواد اولیه. همچنین تحریم‌ها و نوسانات ارز همگی بر روند فعلی تأثیر گذاشته است. بنابراین داشتن این انتظار که ما حتی به رشد ۴ درصدی برسیم، انتظار بجایی نیست. البته به معنای این امر نیست که تلاشی صورت نگرفته است.
او اظهار کرد: خوشبختانه اکنون دو اتفاق مهم در کشور رخ داده است. اول آنکه دولت در حال تدوین برنامه‌وبودجه سال آینده است. دیگری هم این است که سند برنامه هفتم باید تهیه شود. اکنون بد نخواهد بود که برنامه ریزان ما در بخش‌های مختلف که برنامه‌ریزی می‌کنند. با استفاده از تجارت قبلی و عملکردهای گذشته یک برنامه واقعی را تدوین کنند که در آن درصد رشد را بتوانیم حس کنیم.
اما یک نکته مهم وجود دارد که آن به تحریم و قیمت دلار برنمی‌گردد. ما در رشد ۸ درصدی برنامه ششم توسعه در حدود یک‌سوم آن را در بهره‌وری دیده بودیم. که بهره‌وری به تلاش نیروهای داخل برمی‌گردد و آن این است که ما باید آموزش‌ها را قوی‌تر کنیم. آموزش دو نوع دارد. یکی آموزش رسمی و غیررسمی است. آموزش رسمی را دانشگاه می‌دهد پس درنتیجه نیاز است که دانشگاه در برنامه‌هایش باید تجدیدنظر کند. دانشگاه نباید نیرویی تربیت کند که حتی یک‌بار هم دانشجویش به محیط‌های صنعتی نرفته است و آن را لمس نکرده است. دانشجوی ایرانی فقط می‌خواهد مقاله بدهد، مقاله خوب است سبب پیشرفت علمی می‌شود اما آیا به رشد صنعتی کمک می‌کند؟ آیا به بهره‌وری کمک می‌کند؟ در پاسخ باید گفت که خیر.
وی افزود: مقاله زمانی کمک می‌کند که ما از مدل مارپیچ سه‌گانه و طرح تاپ استفاده کنیم و کاری کنیم که دانشگاه و صنعت در کنار هم قرار بگیرند و به هم کمک کنند. اگر گفته‌شده که ۳۰ درصد از رشد ۸ درصد اقتصاد در داخل باید رقم بخورد. یعنی باید به بهره‌وری بیشتر از گذشته توجه کرد. بهره‌وری دست ما است و باید بپذیریم که در این زمینه کوتاهی از جانب همه ما صورت گرفته است
