انجماد یا فریز جنین روشی است که از اولین مورد موفقیت آمیز در اواخر دهه ۱۹۸۰ بسیار پیشرفت کرده است. برای منجمد کردن جنین‌ها، جنین از طریق لقاح آزمایشگاهی ایجاد می‌شود، فرآیندی که در آن تخمک‌ها از زن جمع‌آوری می‌شود و با اسپرم در آزمایشگاه بارور می‌شود.
فریز جنین
پس از چند روز اجازه رشد به آنها داده می شود، سپس هر جنین با کیفیت و زنده ای برای استفاده بعدی منجمد می شود. آنها در دمای زیر صفر در ظروف نیتروژن مایع نگهداری می شوند.
دلایل مختلفی برای فریز کردن جنین وجود دارد. ممکن است برای حفظ باروری طولانی مدت جنین خود را فریز کنید. اگر تحت درمان سرطان، درمان هورمونی یا روش دیگری هستید که باروری شما را تحت تأثیر قرار می دهد، ایجاد جنین های سالم و قابل دوام که می توانید در آینده آن ها را در رحم خود گذاشته و به دنیا بیاورید.
دانستنی هایی درباره فریز جنین
شانس بارداری متعاقب انتقال جنین های فریز کمتر از شانس بارداری متعاقب انتقال جنین تازه می باشد ولی با این حال به تعداد و کیفیت جنین های فریز شده بستگی دارد.این شانس در حدود ۱۰ الی ۲۰ درصد در هر بار انتقال تخمین زده می شود.
چه مدت جنین ها را می توان در فریز نگهداری نمود
فریز جنین زمان مشخصی وجود ندارد . تاکنون یک رکورد ۱۳ ساله وجود دارد که منجر به تولد نوزاد زنده و سالم شده است. در کل نگهداری جنین در فریز، بیش از ۵ سال توصیه نمی شود.
نکات مهم قبل از انتقال
زمان مراجعه جهت اماده سازی بیمار جهت انتقال جنین هاحداقل دوماه پس از عمل تخمک گیری، در روز اول قاعدگی می باشد.
در این زمان بیمار تحت سونوگرافی قرار گرفته و در صورت مطلوب بودن وضعیت تخمدان ها، رحم و آندومتر، تحت درمان با ترکیبات استروژن دار به منظور آماده سازی رحم برای پذیرش جنین قرار داده می شود.
بیمار مجدداً حوالی سیزدهم یا چهاردهم سیکل قاعدگی تحت سونوگرافی قرار گرفته و در صورت مناسب بودن وضعیت رحم و آندومتر جهت لانه گزینی جنین، بسته به نوع جنین فریز، بیمار به مدت ۳ الی ۵ روز، تحت درمان با ترکیبات استروژن دار و پروژسترون دار (تواماً) قرار داده می شود و زمان انتقال جنین برای وی مشخص خواهد شد.
نوزادانی که از از این روش به دنیا می آیند با نوزادی که بدون درمان های باروری متولد می شوند، تفاوتی ندارند.
