از آنجایی که تلفن‌های همراه معمولا در هنگام استفاده در نزدیکی سر قرار می‌گیرند، نگرانی اصلی این است که ممکن است باعث بروز تومور شوند. برخی تومورهایی که پژوهشگران احتمال بروز آن را توسط اشعه موبایل می‌دهند عبارت‌اند از: تومورهای مغزی سرطانی مانند گلیوما، تومورهای غیر سرطانی مغز مانند مننژیوم، تومورهای بافت عصبی مانند شوانوما و تومورهای غیر سرطانی غدد بزاقی. اندک پژوهش‌هایی هم ارتباط احتمالی امواج تلفن همراه را با انواع دیگر سرطان مانند سرطان پوست و بیضه بررسی کرده‌اند.
بررسی‌های انجام گرفته روی انسان چه چیزی را نشان می‌دهد؟
چندین پژوهش در مورد ارتباط بین استفاده از تلفن همراه و تومورها انجام گرفته که تمرکز اصلی اکثر این بررسی‌ها، روی تومورهای مغزی بوده است. در بسیاری از این پژوهش‌ها، نحوه استفاده تلفن همراه توسط افرادِ (ازطریق فرایند پاسخ‌دهی به پرسش‌نامه) مبتلا به تومورهای مغزی با افراد دیگر مقایسه شده است. این پژوهش‌ها نتایج مختلفی داشتند. اما در بیشتر بررسی‌ها، گزارش نشده بود که بیماران مبتلا به تومورهای مغزی، بیشتر از دیگران از تلفن استفاده کرده باشند.
تاکنون اثرات نامطلوب تلفن همراه بر سلامت انسان به اثبات نرسیده است
بیشتر بررسی‌ها رابطه‌ای بین واکنش بدن و دوز (Dose یا میزان تابش دریافتی) را نشان نمی‌دهند که بتواند رابطه مستقیمی بین خطر ابتلا به تومورهای مغزی و افزایش استفاده از تلفن همراه برقرار کند. در همین حال، در برخی پژوهش‌ها، وجود نوعی ارتباط مشاهده شده است. به‌عنوان مثال، گروهی از پژوهشگران در سوئد، افزایش خطر بروز تومور در سمتی از سرِ کاربر که تلفن همراه قرار داشته است (به‌ویژه در شرایطی که کاربر به میزان ۱۰ سال یا بیشتر، از تلفن همراه استفاده کرده) را گزارش داده است.
نظر سازمان‌های معتبر درباره اشعه موبایل چیست؟
در حال حاضر چندین سازمان بین‌المللی وجود دارند که عوامل سرطان‌زا و مواد مختلف محیطی را بررسی می‌کنند. براساس شواهد موجود، برخی از این سازمان‌ها، خطر بالقوه ابتلا به سرطان مرتبط به تلفن‌های همراه و امواج فرکانس رادیویی را ارزیابی کرده‌اند. به‌طور کلی، تمامی این سازمان‌ها موافقند که شواهد موجود برای استخراج ارتباط احتمالی بین سرطان و تلفن همراه محدود است و پژوهش‌های بیشتری برای بررسی اثرات، در دراز مدت لازم است.
آژانس بین‌المللی تحقیقات سرطان (IARC)، بخشی از سازمان بهداشت جهانی (WHO) محسوب می‌شود که هدف اصلی‌‌اش شناسایی علل سرطان است. این آژانس براساس شواهد محدودی از افزایش احتمال بروز تومور در کاربران تلفن همراه؛ امواج با فرکانس رادیویی را در دسته عوامل «با امکان سرطان‌زایی» قرار داده است.
برای کاهش پرتوگیری از امواج فرکانس رادیویی، چه اقدامات احتیاطی می‌توانیم انجام دهیم؟
همان‌طور که قبلا گفتیم، تاکنون هیچ شواهدی مبنی بر مضر بودن تلفن‌های همراه پیدا نشده، اما خطرات و عواقب دراز مدت آن هنوز نامشخص است. به این جهت، اگر هنوز نگرانید، می‌توانید پرتوگیری یا میزان مواجه با امواج فرکانس رادیویی را به روش‌های زیر کاهش دهید:
هنگام خرید گوشی، یک مدل تلفن همراه که میزان نرخ جذب ویژه (SAR) کمتری داشته باشد انتخاب کنید.
نرخ جذب ویژه، میزان جذب امواج فرکانس‌هایی رادیویی توسط بافت‌های زنده بدن است و بر حسب وات بر کیلوگرم اندازه‌گیری می‌شود.
بالاترین نرخ جذب ویژه مجاز در ایالات متحده، ۱٫۶ وات به‌ازای هر کیلوگرم از وزن بدن است.
این مقدار در اروپا، ۲ وات بر کیلوگرم از وزن بدن است.
در کشورمان ایران، همان ۱٫۶ وات بر کیلوگرم به‌عنوان استاندارد ملی پذیرفته شده است.
وقتی در منزل یا اداره و محل کار هستید، و تلفن ثابت در آن محل وجود دارد، برای تماس‌های تلفنی خود، از موبایل استفاده نکنید.
مکالمات خود با تلفن همراه را تا حد امکان کوتاه کنید.
تا حد ممکن از هندزفری استفاده کنید.
توصیه می‌شود از هندزفری‌های بی‌سیم با فناوری بلوتوث، بخصوص هندزفری‌های گردنی، استفاده نکنید.
تلفن همراه خود را هنگامی که روشن است، نزدیک به بدن خود (جیب شلوار یا پیراهن، بازوبند، روسری،… )، به‌خصوص سر، قلب و اندام خصوصی قرار ندهید.
