ناسا اولین مجموعه تصاویر را از تلسکوپ فضایی جیمز وب منتشر کرده است که شگفتی‌های کیهان ما را با جزئیات بیشتری از همیشه نشان می‌دهد. اولین تصاویر تلسکوپ فضایی جیمز وب از منظره «کوه‌ها» و «دره‌ها» مملو از ستاره‌های درخشان، NGC 3324 در سحابی کارینا است. این تصاویر که توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب جدید ناسا در نور فروسرخ گرفته شده است، برای اولین بار مناطقی را که قبلاً نامرئی بوده است، نشان می دهد.
اولین تصاویر تلسکوپ فضایی جیمز وب
ستاره ها در نور نارنجی و آبی تماشایی منفجر می شوند. کهکشان های در درهم تنیده ای از غبار و ستاره های کوچک دور یکدیگر می پیچند و می رقصند. برخی از قدیمی‌ترین نورهای جهان شناخته شده – که بیش از ۱۳ میلیارد سال پیش ساطع شده‌اند – به دور چاله‌های گرانش عظیم خم می‌شوند تا در برابر چشمان ما بدرخشند و مانند روز روشن باشند.
بیل نلسون، مدیر ناسا، در یک کنفرانس مطبوعاتی قبل از فاش کردن این تصاویر گفت: “هر تصویر یک کشف جدید است و هر یک از آنها منظره ای از کیهانی که قبلا دیده نشده را به بشریت می دهد.” این تلسکوپ قادر خواهد بود به ابرهای غبار نفوذ کند و نور را از گوشه های دور کیهان ببیند.
اما برای نشان دادن توانایی‌های تلسکوپ امروز، ناسا – به همراه نمایندگانی از آژانس فضایی اروپا و آژانس فضایی کانادا – پنج تصویر اولیه از اجرام شگفت‌انگیز که کمی نزدیک‌تر به خانه قرار دارند منتشر کرد.
اولین اهداف جیمز وب شامل پنج کهکشان استفان است، گروهی متشکل از پنج کهکشان محکم در فاصله ۲۹۰ میلیون سال نوری از ما در صورت فلکی پگاسوس. به گفته ناسا، این چهار کهکشان به طور پیوسته از کنار یکدیگر در رقصی خطرناک نزدیک به برخورد عبور می کنند.
تصویر جدید فوق العاده واضح نشان می دهد که دو تا از کهکشان ها در واقع در حال ادغام با یکدیگر هستند. نقرس های گاز و غبار بین کهکشان های در حال برخورد گرم می شود و در نتیجه ستاره های جدیدی ایجاد می شود.
مطالعه گروه‌های کهکشانی مانند این می‌تواند به دانشمندان کمک کند تا درک بهتری از گرانش در بزرگ‌ترین مقیاس‌ها داشته باشند و احتمالاً بینشی در مورد ماده مرموز به نام ماده تاریک – موجودی نامرئی و عظیم که تصور می‌شود بیشتر جهان را در کنار هم نگه می‌دارد، به دست دهد.
سحابی کارینا، شکوفایی بچه کیهانی
تصویر خیره کننده دیگری سحابی کارینا را به نمایش می گذارد، یک کانون درخشان و گازی شکل گیری ستاره که در فاصله تقریباً ۷۶۰۰ سال نوری از زمین در صورت فلکی جنوبی کارینا قرار دارد. این سحابی یکی از فعال‌ترین مناطق ستاره‌زایی است که تاکنون کشف شده است، و خانه بسیاری از ستارگان بسیار بزرگتر از خورشید ما است.
دانشمندان این سحابی را به طور گسترده مورد مطالعه قرار داده اند، اما تصویر جدید “صخره های کیهانی” کارینا را با جزئیات خیره کننده تر از همیشه نشان می دهد. صدها ستاره تازه متولد شده، که قبلاً برای تلسکوپ ها نامرئی بودند، در سراسر چشم انداز گازی سحابی می درخشند. به گفته ناسا، جت ها و گرداب های غبار در تصویر می چرخند و ساختارهای عجیبی را ایجاد می کنند که دانشمندان حتی نمی توانند آنها را شناسایی کنند.
دانشمندان با مطالعه سحابی‌هایی مانند کارینا، بینش‌های تازه‌ای را در مورد تولد ستارگان کشف خواهند کرد، شاید حتی منشا منظومه شمسی خودمان را کاوش کنند.
سحابی حلقه جنوبی، مرگ ستاره ای در حرکت
دو دوربین روی وب، آخرین تصویر از این سحابی سیاره‌ای را گرفتند که با نام NGC 3132 فهرست‌بندی شده و به‌طور غیررسمی به سحابی حلقه جنوبی معروف است. تقریباً ۲۵۰۰ سال نوری از ما فاصله دارد.
دو دوربین روی وب، آخرین تصویر از این سحابی سیاره‌ای را گرفتند که با نام NGC 3132 فهرست‌بندی شده و به‌طور غیررسمی به سحابی حلقه جنوبی معروف است. تقریباً ۲۵۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد. تصویر بعدی وب سحابی حلقه جنوبی یا “سحابی هشت انفجاری” را نشان می دهد – ابری به شکل هشت شکل از گاز و غبار که توسط یک ستاره عظیم و در حال مرگ در فاصله ۲۵۰۰ سال نوری از زمین خارج شده است. این تصویر تماشایی فوم نارنجی درخشانی از هیدروژن مولکولی را نشان می دهد که در اطراف مه آبی از گاز یونیزه می چرخد و از ستاره محکوم به فنا در مرکز تصویر می ترکد.
دانشمندان می دانستند که سحابی حلقه جنوبی یک منظومه ستاره ای دوتایی است – با این حال، این اولین تصویری است که به وضوح ستاره دوم را نشان می دهد که توسط ابرهای غبار پوشانده شده است. مانند بسیاری از تصاویر وب که تاکنون دیده شده است.
ذرات غباری که توسط ستاره در حال مرگ به فضا پرتاب می شوند، می توانند روزی در دانه های ستاره ها و سیارات جدید ترکیب شوند. مطالعه سحابی‌هایی مانند این ممکن است به دانشمندان کمک کند تا چرخه‌های مرگ ستاره‌ای و تولد دوباره در کیهان را بهتر درک کنند.
WASP-96b، دنیای بیگانه ای که در مه پوشیده شده است
تصویر نهایی که فاش شد، سیاره غول پیکر WASP-96b را نشان می دهد که در حدود ۱۱۵۰ سال نوری از زمین قرار دارد. جرم این سیاره که عمدتاً گازی است، حدود نیمی از جرم مشتری است، اما به قدری نزدیک به ستاره اصلی خود می چرخد که یک سال در این سیاره معادل فقط ۳٫۴ روز زمینی طول می کشد.
این دوره مداری سریع مهم است، زیرا به اخترشناسان اجازه می دهد تا به راحتی بررسی کنند که چگونه نور ستاره اصلی سیاره توسط مولکول های موجود در جو سیاره جذب و بازتاب می شود. با شکستن این طیف نور به طول موج های اجزای آن، دانشمندان می توانند نوع و کمیت عناصر موجود در جو سیاره را تشخیص دهند. برای مثال، این تصویر نشان می دهد که مقدار زیادی بخار آب در جو WASP-96b وجود دارد.
میدان عمیق وب، عمیق ترین تصویر جهان تا کنون
جو بایدن اولین تصویر از اولین تصاویر وب را به اشتراک گذاشته است که خوشه ای از کهکشان ها به نام SMACS 0723 را نشان می دهد. این تصویر عمیق ترین منظره ای از کیهان را نشان می دهد که تا کنون ثبت شده است و نوری را نشان می دهد که ۱۳٫۵ میلیارد سال پیش ساطع شده است. به گفته ناسا، آغاز تخمینی جهان، تقریباً ۱۳٫۸ میلیارد سال پیش است.
تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا
این تصاویر تمام رنگی نقطه اوج پروژه ۲۰ ساله ناسا برای راه اندازی یک رصدخانه فضایی نسل بعدی برای جانشینی تلسکوپ فضایی هابل هستند. ساخت تلسکوپ وب با هزینه ای نزدیک به ۱۰ میلیارد دلار، تقریباً ۱۰۰ برابر قدرتمندتر از هابل است و قادر به گرفتن تصاویر فوق العاده واضح از اجرام کیهانی واقع در فاصله میلیاردها سال نوری از ما است.
تلسکوپ وب در دسامبر ۲۰۲۱ به مدار زمین پرتاب شد و حدود شش ماه بعد اولین عملیات رسمی خود را آغاز کرد. این تلسکوپ در حال حاضر برای اولین سال عملیات علمی خود به طور کامل رزرو شده است و برنامه هایی برای مطالعه همه چیز از سیاهچاله ها گرفته تا انبساط کیهانی تا منشاء اولین ستارگان در کیهان دارد.
