به بهانه سالروز وفات قیصر امین پور ، امروز کمی در مورد این شاعر سربزیر و محجوب و فراز و نشیب های زندگی اش صحبت می کنیم.
قیصر امین پور در اردیبهشت ماه ۱۳۳۸ در دزفول متولد شد. او پس پشت سر گذاشتن تحصیلات مدرسه، راهی تهران شد و در ۱۳۷۶ دکترای زبان و ادبیات فارسی را از دانشگاه تهران اخذ نمود. فعالیت هنری این شاعر جنوبی، از سال ۱۳۵۸ در حوزه اندیشه و هنر اسلامی آغاز شد. در سال ۱۳۶۷، زنده یاد امین پور سردبیر مجله سروش نوجوان شد و در سال ۱۳۸۲ نیز به عنوان عضو فرهنگستان ادب و زبان فارسی انتخاب شد. با بررسی زندگی نامه قیصر امین پور با ما باشید.
اولین مجموعه شعر قیصر امین پور
در سال ۱۳۶۳ مجموعه شعری تحت عنوان تنفس صبح از امین پور منتظر شد که بیشتر آن غزل بود. حدود بیست قطعه شعر آزاد هم در این مجموعه وجود داشت که قدرت شاعری زنده یاد امین پور را به رخ مخاطب می کشید. دومین مجموعه شعر او نیز در همین سال با نام “در کوچه آفتاب” وارد بازار شد که استقبال طرفداران و علاقه مندان به شعر را به همراه داشت. در سال ۱۳۶۵ “منظومه ظهر روز دهم” منتشر شد. امین پور در این منظومه ۲۸ صفحه اى ظهر عاشورا، غوغاى کربلا و تنهایى عشق را به عنوان جوهره سروده بلندش در نظر گرفت. آینه هاى ناگهان اما اثری متفاوت از قیصر امین پور بود که نشان می داد به درک روشن تری از شعر و ادبیات رسیده است.
در اواسط دهه هفتاد دومین دفتر از اشعار امین پور با عنوان “آینه هاى ناگهان ۲” منتشر شد که برخی از اشعار آن بعدها در کتب مدارس به چاپ رسید. گلها همه آفتابگردانند هم اثر جدیدتری از این شاعر بود که در سال ۸۱ به چاپ رسید و استقبال خوبی از آن شد. در آن زمان برخی از اشعار امین پور توسط خوانندگانی چون زنده یاد ناصر عبداللهی خوانده شده بود و شهرت بیشتری داشت.
ویژگی های شعری در اشعار قیصر امین پور
امین پور شاعری خوش ذوق و قریحه بود. بسیاری او را از پیشگامان شعر انقلابی می دانستند و بیان و زبان وی را در غزل سرایی و سرایش دیگر قالب های رایج شعر فارسی ستایش می کردند. هوشیاری و دقت نظر امین پور از او شاعری مضمون یاب و نکته پرداز ساخته است. مضمون یابی و نکته پردازی او اما به هیچ عنوان معماگونه نیست و بسیار نزدیک به واقعیت شعر سروده است.
زبان شعر قیصر امین پور در عین سادگی و روانی، از زیبایی چشمگیری برخوردار است. قیصر در استفاده از اندیشه های نو نیز بسیار موفق عمل کرده است. به عنوان مثال در قطعه “راه بالا رفتن” این نوگرایی در مضمون و اندیشه به خوبی احساس می شود. زبان شعر این شاعر امروزی است و در عین حال با مفاهیم و اندیشه های جدید همراه است و موضوعات برگزیده او، عام و متعلق به نوجوانان و مردم است. زنده یاد قیصر امین پور پس از پشت سر گذاشتن عمری پربار و به جای گذاشتن آثاری ماندگار، در آبان ماه سال ۱۳۸۶ درگذشت.
شخصیت قیصر امین پور
شخصیت شعری امین پور در آثارش مشخص است و به نوعی، امضای منحصر بفردش را پای تمام آثارش به جای گذاشته است. اما زنده یاد قیصر امین پور، از نظر شاگردانش و کسانی که او را از نزدیک می شناختند، فردی دقیق و آرام بود و این ویژگی ها را به وادی تدریس نیز آورده بود. او در تدریس، نگاهی دقیق و لطیف داشت و از ذوق و استعداد ادبی در درس دادن خود بهره می گرفت. برای این که شاگردانش درک بهتری از درس داشته باشند، بعضا از چاشنی طنز هم استفاده می کرد.
نگاه او به ادبیات، کاملا غیرمتعصبانه بود و ترجیح میداد علم را جایگزین افکار و باورهای غلط و تعصب های کورکورانه کند. کلاس های درسش دو طرفه بود و دانشجو در حین تدریس، با وی مشارکت داشت. بسیاری از شاعران هم دوره اش وقتی در مورد امین پور صحبت می کنند، حیا و شرم خاصی را از او به خاطر می آورند. امین پور نه تنها شاعری ماندگار، که شخصیتی بسیار مهربان و سربزیر بود.
