ایمپلنت چشمی که از پروتئین های موجود در پوست خوک مهندسی شده بود، بینایی را در ۱۴ نابینا بازیابی کرد.در مجموع، ۲۰ بیمار ایمپلنت ها را دریافت کردند، سپس بعد از دو سال بخشی یا تمام بینایی خود را به دست آوردند.این ایمپلنت قرنیه از پروتئین کلاژن پوست خوک ساخته شده است.
احیای بینایی با اختراع ایمپلنتی از پوست خوک
۲۰ نفر با قرنیه بیمار یا آسیب دیده پس از دریافت ایمپلنت های مهندسی شده از پروتئین از پوست خوک، بهبود چشمگیری در بینایی خود داشتند.
بیماران زیادی از قوز قرنیه رنج می‌برند، قوز قرنیه وضعیتی است که در آن لایه بیرونی محافظ چشم به تدریج نازک می‌شود و به بیرون برآمده می‌شود. ۱۴ نفر از بیماران قبل از دریافت ایمپلنت نابینا بودند، اما دو سال پس از عمل، بخشی یا تمام بینایی خود را به دست آوردند. سه نفر بعد از جراحی دید کاملی داشتند.
نیل لاگالی، استاد چشم پزشکی تجربی در دانشگاه لینشوپینگ در سوئد که یکی از نویسندگان این مطالعه است، گفت: «ما از میزان بهبود بینایی شگفت زده شدیم. با این حال، همه بیماران درجه یکسانی از بهبود را تجربه نکردند. این فناوری می تواند یک تغییر بزرگ برای مبتلایان به قوز قرنیه باشد، که تقریباً ۵۰ تا ۲۰۰ نفر از هر ۱۰۰۰۰۰ نفر را تحت تاثیر قرار می دهد. . همچنین ممکن است برای سایر اشکال بیماری قرنیه کاربرد داشته باشد.
برای ایجاد ایمپلنت، لاگالی و تیمش بافت خوک را حل کردند تا یک محلول کلاژن خالص تشکیل دهندیک هیدروژلی استفاده شد که شبیه قرنیه انسان است.جراحان سپس برشی در قرنیه بیمار برای هیدروژل ایجاد کردند سپس مواد را در این برش قرار می دهند تا قرنیه ضخیم شود و آن را تغییر شکل دهند تا بتواند عملکرد قرنیه را بازیابی کند.
به طور سنتی، بافت انسانی برای پیوند قرنیه مورد نیاز است. اما کمبود آن وجود دارد، زیرا کسی پیدا نمی شود تا آن را اهدا کنند. بنابراین، لگالی و تیم او به دنبال یک جایگزین ارزان قیمت و در دسترس بودند.کلاژن پوست خوک محصول جانبی صنایع غذایی است. و باعث می شود در دسترس تر باشد و راحت تر تهیه شود.
بدن بیماران ایمپلنت‌ها را پس نداده بود و هیچ‌گونه التهاب یا زخمی نداشتند
پس از دو سال، بدن بیماران ایمپلنت‌ها را پس نداده بود و هیچ‌گونه التهاب یا زخمی نداشتند. دکتر اوری سویبرمن، استادیار چشم پزشکی در پزشکی جان هاپکینز که در این تحقیق شرکت نداشت، می‌گوید: «به طور کلی، بدن به خوبی با بافت‌های خوک برخورد می‌کند. او اضافه کرد که معمولاً پس از یک سال پس از پیوند، رد می شود.اما هر روش پزشکی تجربی با خطر همراه است. سویبرمن گفت در این مورد، یک مولکول خارجی مانند کلاژن می تواند واکنش ایمنی را القا کند.
محققان یک دوره هشت هفته ای قطره های چشمی سرکوب کننده سیستم ایمنی را برای بیماران تجویز کردند تا این خطر را کاهش دهند، که کمتر از مقداری است که به افرادی که پیوند قرنیه از بافت انسانی دریافت می کنند، داده می شود.
لاگالی گفت که در این موارد، بیماران بیش از یک سال از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی استفاده می کنند. «همیشه خطر رد بافت اهداکننده انسانی وجود دارد، زیرا حاوی سلول‌های خارجی است. ایمپلنت ما حاوی هیچ سلولی نیست بنابراین کمترین خطر رد شدن وجود دارد.”خود این روش نیز سریعتر از پیوند قرنیه سنتی بود. محققان گفتند که هر عمل حدود ۳۰ دقیقه طول می کشد، در حالی که پیوند بافت انسانی می تواند چند ساعت طول بکشد.
در پیوند قرنیه استاندارد، پزشکان چشم را باز می‌کنند و بافت آسیب‌دیده یا بیمار را خارج می‌کنند، سپس آن را با بافت اهداکننده انسانی جایگزین می‌کنند. لگالی گفت، اما این می تواند تهاجمی باشد و “بسیاری از سلول ها و اعصاب مهم قرنیه را که در غیر این صورت سالم هستند، از بین ببرد.”
لاگالی همچنین گفت : که تیم او امیدوار است نتایج آن را در یک مطالعه روی ۱۰۰ بیمار یا بیشتر تکرار کند و سپس برای دریافت تاییدیه نظارتی از سازمان‌هایی مانند سازمان غذا و دارو تلاش کند. در نهایت، این تیم امیدوار است که ایمپلنت ها را در کشورهایی که بافت اهداکننده انسانی کمیاب است، در دسترس قرار دهد.
