طاعون رمانی است نوشته ی آلبر کامو که در سال ۱۹۴۷ به چاپ رسید. رمان از رده ی آثار ابسوردیسم (Absurdism) به حساب می آید.رمان طاعون ماجرای همه گیری بیماری طاعون ، در یکی از شهرهای کشور الجزایر به نام اران ، را روایت میکند.
داستان رمان طاعون در یک شهر ساکت و آرام اتفاق می افتد شهری بی روح و سرد که مردمانش تنها به کسب در آمد می اندیشند. همه در حال گذران زندگی روزمره خود هستند که فاجعه آغاز می شود.
کم کم نشانه هایی از هجوم موش ها به شهر پیدا می شود. موش هایی که ناقل بیماری طاعون هستند. مدتی بعد ،مردم یک به یک به بیماری مبتلا شده و از دنیا می روند. شهر قرنطینه می شود دکتر ریو به عنوان راوی داستان برای مقابله با بیماری تلاش های بسیارمی کند.
در کتاب با شخصیت های گوناگونی روبرو می شویم که هر یک واکنش متفاوتی نسبت به بیماری دارند و نویسنده بدون ارزش گزاری بر این رفتار ها، قضاوت را به خواننده وا میگذارد.
کامو می گوید : طاعون گذاری است از سرکشی انفرادی به جهان اجتماعی.اجتماعی که باید در مبارزه هایش شرکت کرد. طاعون شهادت نامه است بر آن چه می بایست صورت پذیرد و آن چه بی گمان مردمان باید در آینده در مبارزه با وحشت و سلاح کند ناشدنی اش ، به رغم جدایی های فردی شان، باز هم به انجام رسانند.
این کتاب از جزئیات طاعون نمی گوید بلکه از مردن انسان به صورت تصادفی توسط طاعون،تصادف،جنگ ،حرف می زند. برای هر انسانی این امکان وجود دارد که به طور ناگهانی از بین برود اما پذیرش این برای همه بسیار سخت است.از دید مردم این بیماری برای قرن های گذشته است و آن ها را نمی کشد.
خواندن رمان طاعون به ما می گوید که مرگ در هر زمانی و هر مکانی بدون دلیل و منطق رخ می دهد.اما این واقعیت نباید انسان را به نا امیدی بکشاند بلکه ، انسان باید با پذیرش این واقعیت به رهایی دست پیدا کند. طاعون به ما می گوید که رنج پایان ناپذیر و تمام نشدنی است.
