منظور آلن لایتمن از نام گذاری این کتاب با عنوان ستایش اتلاف وقت ، به بطالت گذراندن زندگی نیست! بلکه به دست آوردن بخش هایی از وجودمان است که در این زندگی شلوغ و ماشینی امروز، گم کردیم.
نویسنده کودکی و نوجوانی اش رو به یاد می آرد که بدون اینترنت و وسایل دیجیتال، ساعت ها پیاده روی می کرده و ذهنش مجال این را داشته که بتواند خیال پردازی کند و اعتقاد دارد انسان امروزی کمتر می تواند در عالم خیال غرق بشود.
آلن لایتمن در این کتاب به ما می گوید: روح و روان انسان امروزی به قدری درگیر شلوغی دنیای مدرن شده که به ندرت می تواند بدون نگاه کردن به موبایل و… حتی ۵ دقیقه در جایی بنشیند و به ذهنش آرامش بدهد.
هدف نویسنده ی کتاب ستایش اتلاف وقت چیست ؟
البته نویسنده منکر پیشرفت های فوق العاده مفید چند دهه ی اخیر نیست! خودش فیزیک دان و محقق است و از این تکنولوژی ها بهره می برد.
تعریف می کند که بیشتر کشف ها، اختراعات، نوشته ها و آثار بزرگ گذشته را کسانی انجام داده اند که توانسته اند به دور از هیاهوی دنیا، با خودشان خلوت و تأمل کنند.
بعضی از آن افراد پیاده روی های طولانی انجام می دادند و در خاطراتشان نوشته اند که، بیشتر ایده های بکر از این پیاده روی ها به دست آمده است.
تکه ای از کتاب ستایس اتلاف وقت
وقتی به خود درونی‌ام گوش می‌دهم، صدای نفس کشیدن روحم را می‌شنوم. آن نفس‌ها آن‌قدر ظریف و لطیف‌اند که برای شنیدنشان به سکوت و آرامش نیاز دارم، به خلوت نیاز دارم، به فضاهای وسیع و ساکت در ذهنم نیاز دارم.
